What are you looking for, my friend?

Inauguracyjne mecze franczyzy gier wideo o baseballu często prezentowały główne innowacje.

W ostatnich latach liga Major League Baseball była świadkiem jednych z najlepszych kampanii dla nowicjuszy w ponad 150-letniej historii gry. W każdym z ostatnich trzech sezonów młoda supergwiazda rozwijała się błyskawicznie. W 2017 roku zapolowy drużyny New York Yankees Aaron Judge wszedł do swoich nowych komnat na stadionie Yankee i za pomocą młotka wbił 52 home runy, co było wówczas rekordem debiutanta. W 2018 roku Ronald Acuna uwolnił swoją mieszankę mocy, szybkości i śmiałości w Atlancie i szybko stał się ulubieńcem fanów Braves, zdobywając tytuł Rookie of the Year i przygotowując się do potwornego sezonu 2019, dzięki któremu znalazł się w pierwszej piątce gracz w grze. W 2019 roku pierwszy bazowy drużyny New York Mets, Pete Alonso, od razu stał się gwiazdą na boisku i poza nim, pobijając rekord Judge’a home run z 2017 roku, trafiając 53 gole w swoim pierwszym sezonie w dużej lidze.

Niektórzy młodzi gracze zostają powołani do „The Show” i pojawiają się oznaki obietnicy. Częściej nowicjusze zawodzą i potrzebują czasu, aby zaaklimatyzować się w grze, aby w pełni wykorzystać swój potencjał. Nie inaczej jest w przypadku gier wideo poświęconych baseballowi. Są to jednak wartości odstające. Nowicjusze są we wszystkich kształtach i rozmiarach. Niektórzy, jak w przypadku byłego miotacza Tampa Bay Devil Rays, Jima Morrisa, to 35-letni byli nauczyciele przedmiotów ścisłych w szkole średniej, którzy ubiegają się o przyjęcie do drużyny w ramach zakładu (a następnie na dużym ekranie gra ich Dennis Quaid).

Początki sięgają pierwszej gry wideo o baseballu, Atari Bieg do domu (1978), aż do dzisiejszego nosiciela sztandaru, MLB Show 20na boisku było pełno konkurencji. Tylko w 1998 roku wydano dziewięć tytułów baseballowych na różne platformy. To trudny rynek do penetracji dla początkującej serii gier wideo.

Na przestrzeni lat pojawiło się wiele wyróżniających się, inauguracyjnych edycji serii gier wideo o baseballu, które pokazały gwiazdorski potencjał, wprowadzając nowe, innowacyjne funkcje, które naprawdę zyskały popularność w kolejnych odsłonach. W najnowszym odcinku naszej serii wideo Program MLB (przedstawienie)przygotowaliśmy pełny pakiet najważniejszych sezonów najlepszych gier wideo w baseball. Możesz obejrzeć fragment poniżej lub przeczytać dalej, aby uzyskać bardziej szczegółowe spojrzenie na historię baseballowych gier wideo.

Atari wkracza do domu

Przyjrzyj się uważnie poniższemu filmowi, a zobaczysz coś przypominającego diament baseballowy. To z gry na Atari 2600 z 1978 roku Bieg do domuoryginalny debiutant baseballu, biorąc pod uwagę, że był to pierwszy raz, kiedy ten sport został potraktowany jako gra wideo na platformie.

Gracze mogli grać przeciwko komputerowi lub innemu graczowi w uproszczonej, sparowanej wersji America’s Pastime. Pałkarze mieli łatwe zadanie: w grze w obronie mogło grać maksymalnie trzech obrońców na raz i wszyscy poruszali się zgodnie dzięki jednemu joystickowi. Dalekie od rzucania metrów i trybów dynastii, Bieg do domu zostaniemy zapamiętani za to, że wprowadzili nas do loży pałkarza. Nazwij go Waltem Weissem „88” – najgorszym debiutantem roku.

Pierwszym graczem, którego podobizna została powiązana z grą wideo, był Hall of Famer, a następnie menadżer Baltimore Orioles, Earl Weaver, z 1987 r. Baseball Earla Weavera, tytuł na komputer PC stworzony przez firmę Electronic Arts, potęgę przyszłych gier sportowych. Ta gra wyróżniała się tym, że jako pierwsza umożliwiła grę na cały sezon i tryb menedżera, a także pierwszą grę przedstawiającą na ekranie różne stadiony, w tym pierwsze w historii pojawienie się w grze wideo Zielonego potwora z Fenway Park oraz terenów historycznych, takich jak Ebbets Field i teren Polo.

Dziesięć lat po swojej pierwszej próbie gry w baseball Atari naprawdę wyrządziło krzywdę, wzywając Hit Kinga do zdobycia tytułu z 1988 roku. Pierwsza rata Gorączka proporzecowa Pete’a Rose’abył innowacyjny z wielu powodów; gra była pionierem widoku zza miotacza, a także oferowała alternatywne widoki z pola gry. Wykorzystywała również zaawansowany, cyfrowy system dźwiękowy i była pierwszą grą oferującą tryb kariery, będący kamieniem milowym, który pomógł utorować drogę dzisiejszym simom. Niestety w grze nie pojawił się żaden tryb tworzenia książek. Ale jeśli ktoś miał nieustraszenie rzucić się na rynek gier wideo, był to Pete Rose na czele. Podobnie jak Weaver, Charlie Hustle był menadżerem w momencie wydania gry. Wszyscy wiemy, jak to się skończyło.

Rok 1988 był także pierwszym rokiem, w którym obecny gracz Major League użyczył swoich podobizny grze wideo: Baseball Reggiego Jacksona wydany na Sega, choć przy mniejszym rozgłosie.

Gdy dekada dobiegła końca, Atari wypuściło zaktualizowaną wersję Gorączka proporzecowa Pete’a Rose’a na Atari 7800 w 1989 r., ale byłby to koniec krótkotrwałej serii, gdy w latach 90. branżę przejęła nowa fala nowicjuszy.

Dzieci chcą się bawić jak dziecko

Jak powie każdy fan baseballu, największą historią pierwszej połowy lat 90. był rozłam pomiędzy Major League Baseball a Stowarzyszeniem Graczy MLB, którego kulminacją był strajk zawodników w 1994 r. i odwołanie World Series po raz pierwszy od 90 r. lata. Bardzo nam przykro, fanom Expos.

Konflikty pracownicze rozprzestrzeniły się na wirtualne boiska piłkarskie. Do czasu premiery Sega Genesis Światowe Mistrzostwa Baseballu w 1994 r. żadna gra wideo o baseballu nie była licencjonowana przez obie ligi MLB/MLBPA, co oznacza, że ​​w grach albo wykorzystywano profesjonalne drużyny (w tym logo i stadiony), albo podobizny graczy, ale nigdy jedno i drugie w tej samej grze. Gdy wojny konsolowe zaczęły nabierać tempa, poszukiwania gwiazd pokrywających ląd również się nasiliły. W 1992 roku Cal Ripken, Roger Clemens, Nolan Ryan i Tony La Russa mieli własne, debiutanckie gry wideo. Chwila Baseball Tony’ego La Russy ponieważ Sega Genesis była jedyną grą, która uzyskała licencję MLBPA, żaden z tych tytułów nie był pionierem.

Tylko jedna supergwiazda była w stanie przebić się przez bałagan po meczu baseballowym. Pomimo posiadania jedynie licencji MLB, tytuł Super Nintendo z 1994 roku Ken Griffey Jr. przedstawia Major League Baseball był ogromnym sukcesem komercyjnym. Statystyki zawodników dokładnie odzwierciedlały sezon 1993, więc technicznie rzecz biorąc, można było edytować prawdziwe nazwiska zawodników. Poza tym Griffey był jedyną grywalną prawdziwą gwiazdą w grze. W latach 90. największa gwiazda baseballu zmieniła jednostki gier wideo jak żadna inna. Późniejsze tytuły z serii były bardziej dopracowane i ukochane (podaj nam grafikę 3D Slugfest Kena Griffeya Jr na N64 każdego dnia), ale odsłona z 1994 roku zmieniła grę na dobre.

Zasady na podwórku PC

Bylibyśmy niedbali, gdybyśmy pominęli w dyskusji zarówno gry komputerowe, jak i gry dla dzieci. Tutaj upieczemy dwie pieczenie na jednym ogniu: Podwórkowy baseball (1997) może z łatwością ogłosić się najlepszą grą dla nowicjuszy, zarówno jeśli chodzi o gry komputerowe, jak i tytuły dla dzieci. Humongous Entertainment napisało list miłosny do diamentowych bohaterów ze szkolnego podwórka w grze zawierającej kolorową, kreskówkową grafikę 2D z fikcyjnymi graczami, którzy mieli własne chwytliwe hasła i cechy osobowości. Rozgrywka zawierała także ciekawe elementy, takie jak doładowania aluminiowymi kijami, specjalne boiska i unikalne boiska do gry w piłkę, takie jak Tin Can Alley (miejskie boisko), Dirt Yards (dosłownie pusty teren) lub Steele Stadium (wymarzone podwórko baseballowe ).

Do dziś pokolenie AOL, które wychowało się na grach komputerowych, ma miłe wspomnienia Podwórkowy baseball: franczyza Minor League Baseball zorganizowała niedawno wieczór promocyjny na cześć gry i jej najlepszego gracza, Pabla Sancheza. Sukces tytułu z 1997 roku doprowadził do powstania jeszcze bardziej ukochanej kontynuacji, Podwórkowy baseball 2001która zdobyła pożądaną licencję MLB/MLBPA i dodała ciekawy zwrot akcji, pozwalając graczom grać jako dziecięce wersje supergwiazd MLB, takich jak Randy Johnson, Mike Piazza i Cal Ripken Jr. Oryginał Podwórko tytuł zapoczątkował franczyzę, która do 2015 roku rozszerzyła się na inne sporty i platformy.

Wyścig proporczyków na konsolach nabiera tempa

Początkujące gry drugiej połowy lat 90. były fundamentalnymi graczami, które utorowały drogę dzisiejszej nowoczesnej grafice, zaawansowanym trybom gry i ulepszonej funkcjonalności rozgrywki.

Potrójna gra 1996, prekursor EA Sports, który ostatecznie został przemianowany na doskonałą serię MVP Baseball, zasługuje na coś więcej, ale nie na nic więcej. W 1997, MLB ’98, z Berniem Williamsem na okładce, był początkiem corocznych tytułów Sony. W 2006 roku marka franczyzy uległa zmianie, poprawiając głupią praktykę zakładającą, że tytuł gry ma przypadać na następny rok MLB 06: Przedstawienie.

Prawdziwym debiutantem MVP tej epoki był MVP baseballu 2003. Trudno przecenić, jak duży skok zrobiły gry wideo o baseballu, kiedy gra zadebiutowała. Brett Todd z Gamespot napisał wówczas w swojej recenzji: „w nowej grze jest więcej poprawnych rzeczy niż cała seria Triple Play przez prawie dekadę”. Wprowadzenie miernika pitchingu, wzorowanego na funkcjonalności zamachu stosowanej wówczas w grach golfowych, narzuciło siłę i dokładność narzutu. MVP 2003 miał także ogromne ulepszenia graficzne od EA Potrójne zagranie dni. Prezentacja gry – z budką telewizyjną prowadzoną przez Duane’a Kuipera i Mike’a Krukowa – oraz zabójcza ścieżka dźwiękowa pomogły jej wynieść ją na szczyt. Fani baseballu nadal widzieli owoce miłości EA MVP 2003 spłacić, gdy ostatni tytuł w serii, MVP Baseballu 2005, trafił na półki. Wielu do dziś uważa ją za najlepszą w erze konsol poprzedzających następną generację.